Եթե մոգ լինեի...

Եթե ես մոգ լինեի, մի խորհրդանշական մեծ մեդալ կպատրաստեի և այն կախաղան կբարձրացնեի, վրան մի քանի բուռ լաց կլինեի, հետո մեդալը կտանեի-կթաղեի՝ ինչ-որ կախարդական մաղթանքներ գռմռալով, գերեզմանը կկնքեի, որ մեդալոսկորներն անշարժ մնային ու հանկարծ կնքված գերեզմանից դուրս չպրծնեին երբեք, տապանաքար կդնեի, տապանաքարին կգրեի. «Աստ հանգչի մեդալն ունայնութեան, սնափառութեան, այլախաբութեան եւ ինքնախաբէութեան»։ Կասեի՝ օղորմի, ու հանգիստ շունչ քաշելով՝ կհեռանայի։

Եթե ես մոգ լինեի, մի խորհրդանշական փոքրիկ գիրք կպատրաստեի, կազմին կգրեի «գիտական թեզ», կդնեի գլխիս, կտանեի գերեզմանոց, գլխիցս կիջեցնեի, սև ագռավներին կկանչեի՝ հատուկ խունկ փչելով ու կախարդական մաղթանքներ երգելով, ագռավների լուրջ ու գիտնական հայացքների ներքո խնկի կրակվող ածխից կլցնեի գրքի վրա, կայրեի, մոխիրը կթաղեի, տապանաքար կդնեի, վրան կգրեի. «Աստ հանգչի թեզն ունայնութեան, սնափառութեան, յիմարաբանութեան, գողութեան եւ ընչասիրութեան»։ Կասեի՝ օղորմի, ու հանգիստ շունչ քաշելով՝ կհեռանայի։

Եթե ես մոգ լինեի, թեզը հողին հանձնելու հաջորդ օրը կկազմակերպեի նաև թեզի անբաժան ընկերոջ՝ գիտական կոչումի թաղումը։ Նույն հանդիսավորությամբ, նույն լրջությամբ։ Տապանաքարին կգրեի. «Աստ հանգչի կոչումն յանուրեքութիւն»։ Կասեի՝ օղորմի, ու հանգիստ շունչ քաշելով՝ կհեռանայի։

Եթե ես մոգ լինեի, կգնայի լայնարձակ մի դաշտ, այն ժամանակ, երբ քամին մեղմորեն շնչում է ականջիս, արևն էլ՝ մեղմորեն զարկում դեմքիս, խոր շունչ կքաշեի, կծնկեի անուշաբույր խոտին և սրտի թրթիռով առջևս կդնեի հետս տարած մեծ կապոցը։ Մի երկու կախարդական մաղթանք կասեի կապոցի վրա և  ապա այն կբացեի, ձեռքերիս մեջ առնելով՝ հատ-հատ կհամբուրեի գույնզգույն թռչնիկներին և համբուրելուց հետո նրանց բաց կթողնեի երկրի չորս կողմերը։ Թռչուններից մեկի վզից կապված կլիներ «որոնում» պիտակը, մյուսի վզից՝ «հարցասիրություն» պիտակը, երրորդի՝ «անշահախնդրությունը», չորրորդի՝ «ինքնամոռացությունը», հինգերորդի՝ «ուսումնատենչությունը», վեցերորդի՝ «ուսումնասիրությունը», յոթերորդի՝ «գիտությունը», ութերորդի՝ «ստեղծարարությունը», իններորդի՝ «աշխատասիրությունը», տասներորդի՝ «բարի նպատակը», տասնմեկերորդի՝ «բազմապատիկ բարի պտուղները», իսկ տասներկուերորդի՝ «երանությունը»։ Կասեի՝ բարի, հաջողակ և մշտակա՜ն թռիչք ձեզ, թռչնիկներ, ու հանգիստ շունչ քաշելով՝ կհեռանայի։

TagSpaces

Մեկ ամիս առաջ թարգմանեցինք-հայացրինք ևս մեկ շատ օգտակար ծրագիր՝ TagSpaces-ը, որն ունի նաև դիտարկիչային հավելված (Ֆայերֆոքսի և Քրոմի համար)։ Անկախ նրանից, թե որ լեզվով կգործածենք TagSpaces-ը՝ այն մեզ՝ գրասերներիս ու ընթերցասերներիս համար պետքական է։ Այն ստեղծված է բոլոր երեք հիմնական օպերացիոն համակարգերի համար, ինչպես նաև Անդրոիդի և Այ-ֆոնի։

Ի՞նչ է TagSpaces-ը։ Առաջին հերթին՝ նիշքակառավարիչ։ Բայց ո՛չ միայն։ Այն նաև խմբագրիչ է, ընթերցիչ, անգամ նվագարկիչ։ Հերթով բացատրեմ այս ծրագրի որոշ հնարավորություններ։

Ծրագրի ներսում ավելացնում ենք մեր համակարգչում գտնվող այն պանակները, որ ցանկանում ենք։ Ենթադրենք՝ ավելացրել ենք մեր գրադարանի մեծ պանակը (օրինակ՝ իմ այդ պանակը 35 գբ ծավալ ունի, և արդեն պարզ է, չէ՞, թե որքան ենթապանակներ ու նիշքեր պիտի ունենա), ավելացրել ենք նաև երաժշտական նիշքեր պարունակող պանակը, նաև նկարների։ Այս բոլոր նիշքերը կարող ենք հեշտությամբ կազմակերպել զանազան գույների և գրություններով պիտակներով (tags)` օրինակ՝ նշելու համար տարբեր ժանրերի գրքերը, արդեն ընթերցվածները կամ ընթերցման ենթակաները և այլն։ Բացի դրանից, կարող ենք, առանց արտաքին ընթերցիչ ծրագիր բացելու, շատ ավելի արագ, կարելի է ասել՝ վայրկենապես, հերթով բացել մեր բոլոր pdf նիշքերը՝ նախադիտման համար։ Նախադիտումն էլ իրականում ամբողջական pdf-ներն է բացում, ոչ թե միայն առաջին էջը։ Իմ համակարգչում TagSpaces-ը pdf նիշքերն ավելի արագ է բացում, քան համապատասխան ընթերցիչ ծրագրերը։ Սա շատ հարմար է, երբ գիրք ես որոնում և միայն նիշքերի վերնագրերով չես հասկանում, թե որն ինչ է։ Ծրագրի ներսում մի կողմում բացվող նիշքերը կարելի է ընդարձակել և նաև մեծ չափով նորմալ դիտել։